Salaam

Salaam iedereen,

Nu voor twee daagjes in Addis Abeba, Ethiopie, en ik kan al zeggen dat het land me veroverd heeft. De mensen, de kleuren, de geur, het is allemaal erg speciaal.

Gisterochtend kwamen we aan, na een erg lange vliegreis gehad te hebben. Gelukkig is alles wel goed gegaan, geen visum problemen of wat dan ook. Een staff member heeft ons naar de guesthouse gebracht waar we meteen in slaap gevallen zijn. Hierna op inspectie door het huis gegaan en we kunnen erg tevreden zijn. Een grote kamer, een redelijke badkamer, een gezamelijke ruimte en een eigen keukentje. Salaam is de soort van huismoeder die voor ons kookt (Salaam betekent vrede en wordt ook gebruikt om elkaar te begroeten). Het eten is erg spicy en heb al wat buikpijn, hopelijk ga ik hier nog aan wennen.
Vandaag hebben we onze eerste echte werkdag gehad. We zijn bij LittleAHope geweest waar de kinderen van nul tot zeven zitten. Het eerste wat je opvalt is dat ze helemaal niet ziek lijken, op een paar na. Daarnaast dat ze ontzettend aanhankelijk zijn. Altijd willen de peuters bij je op schoot, en dan zitten ze daar ook emt zn drien op je benen, te vechten om je aandacht. De hele tijd handje vasthouden en kusjes geven. De oudere kinderen zijn wat ruiger, ze stoeien veel. Bahalou is een jongetje van tien die niet naar BigAHope wilt, dit is het weeshuis voor kinderen boven de zeven. Hij is erg stil en elke keer wanneer je hem een handje of een high five geeft, krijg je een slap handje terug. Zonder een lach. Toen we vandaag afscheid namen van de kinidertjes kwam die voorzichtig naar me toe om me een high five te geven, die erg stevig was. Hij lachte zelfs! Dat heeft mijn dag wel gemaakt.

Wat van Ethiopie zelf opvalt is hoe vriendelijk, warm en liefdevol de mensen zijn. De Staff members zijn erg nieuwsgierig, wat elke keer uitmondt in discussies. Deze zondag gaan we naar de kerkdienst van een de staff members die ons heeft uitgenodigd. Ik ben erg benieuwd!

Als ik nu naar buiten kijk, vanuit het internetcafe zie je Addis Abeba zoals he echt is. Een weg waar auto's over heen rijden, die ook gedeeld wordt door de geiten en zwaar bepakte ezels. Aan de ene kant van de weg zijn er de sloppenwijken, aan de andere kant van de weg zijn er de wat "rijkere" buurten. Kraampjes waar je je schoenen kan laten poetsen, waar je coca cola, fruit of een net geslachte kip kan kopen.
Overal rijden minibusjes, die geholpen worden dor jongetjes van twaalf die aan iedereen vragen of ze een ritje nodig hebben. Baby's op de ruggen van vrouwen, mannen met graan op hun rug.

Eef en ik zo mango's kopen die maar 25 eurocent zijn. Dde lekkerste mango's die ik ooit geproefd heb! Morgen gaan we Addis Abeba beter verkennen. We gaan naar de grootste markt van Afrika, Merkato. In de avond gaan we uiteten met mijn eerstejaars (die naar UWC in Mostar komt). En maandag weer werken! de vijf wekdagen zullen verdeeld worden over LittleAhope, BigAhope en twee dagen in de week bij AHhope centre, dit ligt in het armste deel van de stad waar de kinderen voor, tussendoor en na hun school na toe gaan om te kunnen eten, huiswerk maken en wat kleine activiteiten ondernemen. Dit, omdat ze "thuis", de meeste zijn straatkinderen, geen eten hebben.

Hopeljk is er snel weer tijd om jullie wat meer te laten weten!

Op de Ethiopische manier van afscheid nemen: Een hand en een "schouder"! En tot snel!