Aankomst

Ondertussen ben ik al 3 uurtjes in Mostar en het voelt ontzettend goed.
We kwamen aan in Sarajevo en ik had echt te weinig slaap gehad. Ik had hoofdpijn en niks ging goed.
In de bus van Sarajevo naar Mostar heb ik geslapen en dat heeft me goed gedaan. Maar ook heb ik genoten van uitzicht, Bosnie heeft een ontzettend mooi landschap.
Er zijn tijdens deze busrit hele leuke verhalen verteld. Over een opa met vertraagde bagage waardoor hij de Titanic miste. En een opa die de allerlaatste boot uit Hongkong heeft kunnen pakken voor het communistisch werd (al wist ze niet meer zeker of het Hongkong of Shanghai was..).

Nu zit ik samen met Sara (US) en Maja (Zweden) achter de laptop. We krijgen pas wireless internet op onze kamers op 1 september. Oh en mijn kamer is de gene met de airco! Yes! Want buiten is het 38 graden..
Eerst vond ik het zwaar vervelend dat ik op de slaapbank moest, ik kwam namelijk als laatste aan en de twee bedden waren al ingenomen door mijn roomies. Ik was moe en zoals ik al zei, niks ging goed. Maar ik heb het losgelaten.. anders zou het absoluut geen leuk begin worden. En nu ben ik er nog ontzettend blij mee ook! Ik heb ontzettend veel ruimte om de muren om mij heen met allerlei foto's, kaartjes, en briefjes te versieren. En als ik mijn bed uitklap is die nog breed ook!

En iedereen is zo ontzettend aardig. Onze second years willen ons echt met alles helpen en alles delen. Sharing is caring heb ik vandaag al echt te vaak gehoord. Met een aantal firsties en second years hebben we op mijn kamer koffie gedronken en gepraat over hoe surreal alles wel niet is.. het lijkt nu nog een vakantie.
Wanneer zou het als een thuis gaan voelen?

Ik ga mee helpen hout smokkelen voor het kampvuur. Snel zal ik meer vertellen over Mostar zelf. Volgens mij is dit een ongelofelijke stad.