Umbrella's and tiredness

Nog twee dagen en dan is het vakantie, iedereen is hier erg aan toe.
Je kan ontzettend goed merken dat mensen er door heen zitten en rust nodig hebben. De sfeer in UWCiM is daarom nog vermoeiender en eigenlijk ook wel een beetje depressief. Dit komt ook door het weer. Ik kan herinneren dat ik hier ooit geschreven heb dat ik de regen hier helemaal niet erg vind. Dit hoorde denk ik bij de “magische” eerste weken. Nu ben ook ik het erg zat. Na twee weken alleen maar regen, straten die vollopen omdat het water niet weg kan, paraplu’s in je gezicht krijgen wanneer je over straat loopt en verzopen thuis komen, is het niet meer zo magisch.
Maar he, dit is mijn thuis voor twee jaar en die regen moet ik, op de een of andere manier, voor lief gaan nemen.

Ook ik ben doodop. Zelfs zo moe date r spontaan tranen op kunnen komen, om niks. Dit is voor mij een teken dat ik nodig mijn rust moet gaan nemen maar dat is hier erg moeilijk. In Nederland, wanneer het zover was, ging ik slapen zodra ik thuis kwam. Hier kom je thuis en kun je onmogelijk in slaap komen omdat je roommates aan het dansen zijn, een kaartspelletje spelen of hun huiswerk maken. Nu kan ik tegen hen zeggen dat ik graag wil slapen en of ze alsjeblieft ietsje rustiger willen doen en dan is het oké. Maar je kan niks doen aan de mensen die elke 5 minuten binnen komen met huiswerk vragen, binnen komen voor een kletspraatje of heel lief chocola komen brengen omdat ik er vandaag zo vermoeid uit zag. En op de een of andere manier wil je dan ook niet meer slapen. Lekker meedoen met de rest en genieten van de mooie en fijne momenten is op dat moment dan veel belangrijker.
En daarnaast zullen er ook dingen gedaan moeten worden voor school en alle andere dingen die je naast je school doet.
Vandaag had ik twee testen (waarvan wiskunde erg goed ging en psychologie matig), 3 meetings en voor vrijdag moet ik Romeo and Julliet gelezen hebben voor WolrdLiterature.
Een van de meetings was voor wintergala op vijftien December die de social coordinators (wat ik samen met Caroline and Peter ben) aan het organiseren zijn. Andere studenten die mee willen helpen om het te organiseren waren ook op de meeting en we zijn met een erg leuk groepje. Fanni and Maida gaan de uitnodigingen maken en morgen ga ik met Caroline and Anna naar Veranda om de plek te regelen. Maar ook moeten we het programma gaan bedenken, het buffet gaan samen stellen en een décor gaan maken. Ik ben er erg enthousiast over! Daarnaast ben ik Mio’s goodbye party aan het organiseren waar toch ook iets meer tijd in ging zitten dan ik gedacht had maar ik kijk erg uit naar zijn reactie voor deze verassing.
Na school was er college meeting. We werden in groepjes ingedeeld om over een aantal punten te discussiëren die op het moment spelen op UWCiM. Deze discussie heeft me erg goed gedaan. We hebben kunnen klagen over het feit dat de community feeling op dit moment ver te zoeken is, over mensen die niet genoeg meedoen met waar UWC nou eigenlijk voor staat. Zo zijn er altijd dezelfde personen die dingen organiseren. We hebben gepraat over de scheidingen tussen de locals en de internationals maar ook over de scheiding tussen de first years en de second years. Maar naast het klagen hebben we gezocht naar oplossingen, hoe we dit kunnen verbeteren. Een van de discussiepunten was over de “weinige” culturen die we hier hebben als we ons college gaan vergelijken met de andere colleges. We hebben helaas gen studenten van Zuid-Amerika, Azie (we hebben alleen 2 studenten uit Hongkong) of Zuidelijke landen in Afrika. Nu wordt er elk jaar door de school gezegd dat ze gaan proberen om meer culturen in de school te krijgen maar op de een of andere manier lukt dit niet. En dit is ook begrijpelijk als we kijken naar de financiele situatie. Als voorbeeld hadden wij voor de project week 50 euro beschikbaar, voor zover ik weet had Canada 400 euro beschikbaar voor elke student. We hebben het erover gehad om toch op de een of andere manier de culturen naar UWCiM te brengen, zonder studenten die we hebben uit al die landen. Hopelijk wordt dit ook werkelijkheid! Het goede is dat alle discussieprocessen en oplossingen worden voorgelegd aan de lerarengroep die hier mee handelt.
Toen ik terugliep naar huis na deze meeting was ik eventjes jaloers op al de andere colleges. Dingen zijn daar soms beter geregeld, niet zo chaotisch als hier. Er zijn meer mogelijkheden om dingen op te zetten als we naar het geld kijken, en er zijn meer culturen vertegenwoordigd. Maar daarna realiseerde ik me van deze probleempjes op het college juist veel leer en tenslotte gaat het op een UWC allemaal om leerervaringen… en deze dingetjes laten de moeilijkheden zien die ook gaande zijn in Bosnie en Herzegovina, ondergedompeld worden in een cultuur.
En daarnaast zal elk college wel zijn probleempje en dingetjes hebben.

Voorderest gaat het hier erg goed, wees maar niet ongerust.
Megan’s bed en mijn bed hebben we aan elkaar geschoven waardoor we nu een groot bed hebben, waar we sommige avonden met z’n vieren in slapen. Ook hebben we de kamer nog meer versierd waardoor het de gezelligste kamer van Susac is geworden, en dat weten alle andere huisgenoten nu ook.. ze blijven maar binnen lopen!
Filmpjes kijken, kaartspelletjes spelen bij de koffiebar en discussies van uren.. Mighty, mighty Mostar!