Belgrade

Als ik belgrado hoor denk ik aan:
Zon, het park, hersftbladeren, foto's, prachtig uitzicht, sushi, ajvar, waterflesjes, tram, koffie, camels, tequila, mr steven brown, orthodoxe kerken, filmpjes, lachbuien, standbeelden, mcdonalds, de donau, bloemen blazen, shoppen, kerstversieringen, verdwaald, sleutels, goede gesprekken, tramkaartjes, gras, busreis, meloenen, dinars en zonnebrillen.


Twee uurtjes voordat we met de groep de bus zouden pakken vertelde Kerim mij dat hij niet meer verliefd op me is. Ik was erg geschrokken van dit omdat ik het totaal niet zag aankomen. Na eeen uurtje verdween het verdrietige gevoel en had ik ook weer zin om op vakantie te gaan, maar ik voelde me wel nog rot. Ik had geen controle over de situatie, dit is me nog nooit eerder voorgekomen. Ik dacht dat het gevoel van controle loslaten, wat ik zo moeilijk vind, wel voor een groot deel zou verdwijnen zodra ik hier in mostar zou zijn. Blijkbaar vind ik geen controle hebben over bepaalde situaties nog steeds vervelend.
In ieder geval, toen we susac verliten, bedachten we ons dat we nog geld moesten pinnen om het kaartje te kopen. Dit was allemaal net opt tijd, aangezien drie pinautomaten het niet deden. Vijf minuutjes voor vertrek zaten we in de bus en de reis van 11 uur kon beginnen..
Ik was vergeten dat ik wagenziek ben en de eerste zes uur door de bergen zouden zijn.


's Ochtends vroeg kwamen we aan in Belgrado, nog ver van ons hotel vandaag. Na wat rondvragen wisten we welke tram we moesten nemen en daar gingen we. Het hotel is een heerlijk hotel geweest, een gezamelijke ruimte, een keuken en het is toch ongelofelijk hoe blij je kan zijn met een normale douche.
De dagen hebben we doorgebracht met veel wandelen, veel bezichtigd en veel koffies gedronken.
Op een moment zaten we langs het water in het gras te kletsen. We hadden het over feesten in landen. Zoals, kerstmis, Bajram en sinterklaas. Het was leuk om dit van iedereen te horen. Een jongen uit Tsjechie, Eva en Ronnie uit Duitsland, Jeffrey uit Hongkong (maar heeft een Amerikaanse paspoort), Finland, Belgie en ik uit Nederland. Je zou denken dat deze feesten allemaal wel een beetje overeenkomen.. west europa.. nou niet dus!
Het liefst zou ik alle fijne moomentjes hier willen opschrijven maar dat komt niet zo goed over via een blog. Vandaar een impressie, die ik in het begin gegeven heb.

Vanavond gaan we hide&seek spelen met de housemom en zullen we ons gaan gedragen als 7 jaar. Net zoals ik soms nog wel eens verlang om mijn prinsessenjurk aan te trekken.
Hoe groot dat verlangen er soms ook is, de vrijheid en onafhankelijkheid die ik voel in Mostar en die ik nog meer gevoeld heb in Belgrado, is zoveel meer beter.