to many suitcases

help! het gaat niet allemaal in mijn koffers passen! die leuke broodrooster, die gouden fotolijstjes en nieuw gekochte boeken passen niet meer in mijn koffer, de twee weekendtassen of mijn rugzak. ja inderdaad, nu is de vraag ook nog eens hoe ik met al deze sullen naar mostar terug reis! gelukkig gaan dit geen moeilijke toestanden worden op verschillende vliegvelden.
Morgen vertrek ik naar Kassel, Duitsland. Een paar dagen verblijf ik bij Eva waar ik haar familie en vrienden zal ontmoeten. Ik ben erg nieuwsgierig maar heb er ook ontzettend veel zin in. Helemaal in zaterdagochtend want dan begint de busreis naar Mostar (vanuit Munchen) met Eva maar ook met Fanni en Megan!!
Hoe leuk en spannend dit allemaal ook is.. ik besefte mij wel dat morgenochtend het afscheid nemen van thuis wel moeilijker wordt dan in de zomervakantie. Het enige waar ik toe aan kon denken was Mostar. Ik was ontzettend enthousiast en dacht helemaal niet zo over dat afscheid na. Maar nu, na drie weken heerlijk genoten te hebben van thuis, weet ik weer eventjes hoe het voelt. Niks doen, op de bank hangen met familie, uitgaan met vriendinnen maar vooral het huis. De vertrouwde banken, de geur, de keuken en de douchekop die met ducktape is vastgeplakt aan de muur. Nu ben ik ook enthausiast om terug te gaan maar weet ik ook hoe het voelt om thuis zo te missen.
Toch is het tijd om naar Mostar te gaan. De irritaties beginnen hier ook langzaam te komen, toch niet meer zo gewend om naar pap en mam te luisteren en me aan hun regeltjes te houden.. moet ik nu alwéér een vaat doen?

Toen ik negentien december aankwam op Schiphol en ik de trein nam naar Sittard, viel me op hoe georganiseerd alles hier wel niet is. Bijna alle huizen in mijn buurt zijn hetzelfde! Ik heb Mostar gemist met zijn chaos en relaxheid. Nog een paar daagjes en dan kan ik weer heel veel koffies gaan drinken met vrienden! Lekker op het terrasje, praten over onze vakanties, vol nieuwe energie, en me weer op mijn (andere) plekje voelen.