What is time?

Februari. acht februari. al voor vier weken in mostar.
Het is ongelofelijk hoe snel de tijd hier gaat, het voelt alsof ik gisteren nog in Sittard liep.

Zoals ik in mijn vorige blog al zei, alles voelt wel weer heel normaal om terug te zijn. Toch is dit gevoel gepaard gegaan met best wel veel heimwee in de eerste twee weken. Het was erg moeilijk om van alles te genieten. Hoe graag ik vroeger weg wilde uit sittard en van thuis, hoe graag ik de afgelopen weken weer eventjes terug wilde. Maar het woord "eventjes" zegt het al, niet meer voor altijd. Op sommige momenten krijg ik een besef van wat ik doe en waar ik ben en daarna leef je gewoon weer door.. zoals afgelopen zaterdag.
Samen met Eva, Fanni en Megan hebben we een random bus gepakt, die uit Mostar reed. Met een plaid, eten en thee gingen we op pad om te gaan picknicken. Eenmaal in de bus vertelde iemand ons dat er geen bus meer terug ging. Daar zagen we de ernst niet zo van in en besloten om flink te gaan genieten. We zaten aan de rivier, in de middle of nowhere. Achtien graden, het zonnetje en heel dicht tegen de bergen aan, waarvan het topje met sneeuw bedekt was. We hebben een geweldige middag gehad.. totdat we terug moesten..het liften lukte niet met vier meiden dus we besloten om terug te lopen.. dat duurde erg lang en het werd ook wel ietsje kouder en kouder. Toch hebben we de terugweg ook erg gelachen en genoten van het landschap, het is zo mooi. En hoe gek het ook klinkt, toen ik daar zo aan het lopen was voelde het als mijn plekje. Mijn stadje, mijn landje.

Dit weekend gaan we naar Mudjegorija, waar Luka woont. Met een groepje gaan we uit en hoeven we niet aan check in te denken. Maar het idee is ook op wat van het stadje te bezichtigen. Het is een vrij beroemde plek, het is namelijk een bedevaartsoord. Maria is er ooit verschenen. Misschien zullen wij haar ook nog wel zien...
Maar voordat we zaterdag de bus pakken gaan we eerst naar refugeecamp, waar ik samen met Fanni leider van geworden ben. Eva, mijn nederlandse second year, is ook leider en werkt ons nog wat in zodat we het volgend jaar met zijn tweetjes kunnen doen. We proberen er wat nieuw leven in te brengen en het gaat erg goed. Het is een van de best lopende CAS activities dus er rust wel veel verantwoordelijkheid op ons. Een geweldige kans!
Voorderest moet ik mijn activiteiten eventjes op orde brengen omdat het niet meer helemaal klopt. Morgenochtend ga ik wel met Eva mee naar special needs school, waar we engels les gaan geven.

En dan over twee weken hebben we een lang weekend! Een vriend uit Nederland komt over. Daarna nog een paar weekjes en dan is het Easterbreak! Ik heb besloten om in dit weekje naar huis te komen. Even weer wat nederlandse energie op doen, lekker met iedereen goed knuffelen en lekker eten. Ik kom dan ook nog net op tijd terug om de ouders van Eva, Fanni en Megan, Mikko en Roman te ontmoeten. Oo zal er geleerd moeten worden.. want de week erna starten de examens...

Nu ga ik mijn psychology nog eventjes doorlezen, een filmpje kijken met wat vrienden en dan duik in mijn bed in. Om morgen wakker teworden en met blote benen naar school te gaan, het wordt 20 graden!