Visits

Eindelijk tijd om weer eens een blog te plaatsen. De afgelopen weken zijn druk geweest, net zoals het eigenlijk altijd wel druk is in Mostar.
Met in de afgelopen weken een scandanavian cultural week, waarmee we onder andere een dagje in de sauna hebben doorgebracht! De cultural weeks zijn van die weken waar iedereen naar uit kijkt. Alle workshops, de feestjes en vooral the cultural feast. Dit is op de zondag waar alle landen vertegenwoordigd worden met filmpjes, muziek en presentaties om daarna aan het eten te beginnen. Iedereen blij om een avondje geen kantinevoedsel naar binnen te werken. Ook hebben we in de afgelopen weken de middle eats/african cultural week gehad. En over twee weken is het de beurt voor west-europa. Dus deze week zal er hard gebrainstormed worden. Hebben jullie nog tips voor een geslaagde nederlandse workshop?

Visits. Dat is eigenlijk wat ik jullie wilde vertellen. Afgelopen dinsdag ben ik op bezoek geweest bij een civil courage award ceremony in Sarajevo, samen met nog een paar andere studenten. De awards werden uitgereikt aan vijf mannen die iets dappers tijdens de oorlog hebben gedaan. Helaas waren drie van de vijf mannen overleden tijdens de oorlog en namen hun vrouwen de award in ontvangst. Een van de mannen die de ward ontving kwam uit Mostar. Hij bracht stelletjes die gescheiden werden door de oorlog en de brug weer bij elkaar waarmee hij elke dag zijn leven riskeerde.

Woensdagavond gaf de theatergroep een performance die ontzettend geslaagd was! Ondertussen werd ik een beetje zenuwachtig. Benjamin zou die avond arriveren in Mostar, alleen konden we elkaar op geen enkele manier bereiken. Gelukkig is dit allemaal goed gekomen en is Benjamin hier t/m zondag geweest. Op de zaterdagavond hebben we de trein naar Sarajevo genomen en daar een avondje doorgebracht. In Sarajevo ligt er ontzettend veel sneeuw, wat de stad nog magischer maakt dan dat die al is. De volgende ochtend moest Benjamin vroeger zijn vliegtuig halen dan ik mijn bus. Een uurtje in een lokaal cafétje gezeten. Een bosniche coffee gedronken en met mijn klein beetje local en duits met de mensen gepraat. Genietend van het uitzicht op het plein met sneeuw. Op dat moment voelde ik me ontzettend vrij. Helemaal met het idee in mijn achterhoofd dat ik in een paar minuutjes de bus zou pakken naar Split, om daar een dagje en avondje op bezoek te gaan. De bus reed langs Mostar waar Eva, Fanni en Megan de bus pakte en samen reden we naar Kroatie. We zijn maar heel eventjes in Split geweest maar het was meer dan de moeite waard! Met heerlijk eten (van de Liddl!) en bier op het strand zitten, naar de bioscoop en weer bij het strand zitten. Natuurlijk hebben we ook wat door het stadje gelopen en ons hotelletje was in het mooiste straat van het hele stadje. Met een balkonnetje waar we onze late gesprekjes hadden.

We hebben veel gepraat over de toekomst van onze school.. die was twee weken geleden niet zo zeker als wij allemaal gedacht hadden. Al een week lang wisten we dat de boardgroup naar UWCiM zou komen om ons te bezoeken. Volgens onze headmistress alleen maar een formaliteit. Dit bleek niet het geval te zijn wanneer de head van de boardgroup zijn speech gaf. Die zondagmiddag zouden ze gaan bepalen of er uberhaupt nog wel een nieuwe generatie naar Mostar gestuurd zou worden. Áls we een nieuwe geeratie zouden krijgen was het ook nog maar de vraag hoeveel. Wij zijn met een generatie van vijftig terwijl een goede generatie honderd studenten zou moeten hebben. Zo niet, dan zou mijn generatie verspreid worden over alle andere colleges. Dat zou betekenen dat ik mijn tweede jaar niet meer met mijn vriendinnen zou beleven en niet meer in Mostar.
Gelukkig kregen we de dag erna het goede nieuws. HONDERD firsties!
In de boardgroup zit ook een Nederlandse alumni van Adriatic, waar we samen met Marius en Simon een koffie mee hebben gedronken. Er zijn wat inzichten gekomen in het werken van de school met haar grote financiele problemen.. maar ook de motivatie om hard voor UWCiM te gaan werken. Tenslotte zijn we een goed voorbeeld en kunnen wij hier ontzettend veel betekenen.

Verder ben ik op het moment met heel veel andere dingen bezig. Eerst ga ik nu nog een halfuurtje ontspannend voordat ik ga leren. Tenslotte begint grading session morgen!