Voor David

Lieve David,

Vandaag is mijn laatste dag in Ethiopie en ik probeer nog van alles zoveel mogelijk te genieten.
Over een klein uurtje gaan we afscheid nemen van de kinderen in het weeshuis, wat vast wel een beetje moeilijk gaat worden.

Al een lange tijd wilde ik graag jouw land gaan bezoeken en het is onfelofelijk dat ik hier ook echt vier weken heb doorgebracht. Toegegeven, ik was wel wat bang voordat ik weg ging. Bang dat ik anders naar jou zou gaan kijken, dat ik je zou gaan vergelijken met de kinderen in het weehuis. Deze gedachte bleek totaal misplaatst te zijn. Jij bent David en Gelmesa is Gelmesa. Toch was het gek om te zien, om te werken op een plaats die verglijkbaar is met waar jij een kleine tijd van je leventje ook hebt doorgebracht. Gek omdat jij nu thuis hoort bij ons (niet meer of minder dan dat je op een bepaalde manier ookt huis hoort in Ethiopie), terwijl de oudere kinderen in het weeshuis daar altijd zullen blijven en niet de kans hebben gekregen die jou wel in de schoot is geworpen. Ook moeilijk om te beseffen waarom de een wel die kans heeft gekregen en de ander niet? Je moet maar op het goede moment op de goede plek zijn.. en David wat ben ik blij dat jij op dat moment en op die plek was zodat je bij ons kon komen.

Van jouw landgenoten kunnen we nog veel leren in Nederland.. Zo vriendelijk, openlijk, hartelijk, terwijl ze vaak zelfs niks hebben. Uiteraard zijn er bedelaars en volgens Jambo (de social worker at A Hope) "A shamful part of the culture" . Al weet ik het niet of ik het daar eens mee ben. Want wat doe je wanneer je geen educatie hebt gehad? Wat als je nou net in het zuiden van Ethiopie geboren bent en getreiterd wordt met aanhoudende droogte? Of wanneer je ziek bent en daarom niet kan werken? Maar zoals er zoveel armoede te zien is, zoveel moois is er ook te zien. Kleine meisjes en jongetjes die met een big smile je begroeten, een spontaan potje voetballen met jongens op de straat. De wegen die gedeeld worden met langzaamrijdende minibusjes (die bolgestouwd zijn met mensen(soms zijn ook geiten aanwezig), ezels, koeien, en karretjes, gevuld met meloenen, die door mensen de weg omhoog geduwd worden. De kleuren van de standjes, de Afrikaanse muziek die overal aanwezig is.De geur van het eten, de zoete geur van de stad zelf. De stoffige lucht die soms opklaard en dan kun je tot ver in de verte kijken. De lion king bomen, de prachtig gekleurde vogels en de bloemen (die ik uiteindelijk ook nog gevonden heb). Uiteindelijk hebben Eef en ik zelfs kunnen lachen om het feit dat de straat als een publieke wc wordt gebruikt, zou je in Nederland eens moeten proberen! Wat betreft hygiene kunnen ze nog veel leren.

Lief broertje van me, wat ik deze vier weken het meest ben gaan beseffen is dat je ontzettend trots mag zijn op jouw land. Net zoals ik ook nog een beetje meer trots ben geworden dat een van mijn broertjes uit Ethiopie komt.

Tot morgen!
Een dikke knuffel van je grote zus