aaargh

Lieve, lieve mensen,

Geschiedenisles. Weimark Republic. Gapende gezichtjes, moeie ogen en een leraar die maar enthausiast door blijft vertellen. Donderdagochtend.

Vanochtend heb ik besloten dat uitgaan op een doordeweekse avond niet zo slim is. Hemmingway is erg gezellig, zeker met een cocktail, misschien wel twee of drie. Het is alleen jammer dat het daarna zo moeilijk is om nog huiswerk te maken, of om de volgende ochtend uit je bed te komen.
Maar met de wekkers van mijn roommates, van mijn buren die goed door de muren heen te horen zijn, en mijn eigen wekker die een paar keer snoozed, kom ik mijn bed wel uit. En de dag blijkt dan toch nog goed te beginnen met Eva die een kop koffie voor me heeft gemaakt. Geen tijd voor een klein ontbijtje in de kamer, maar onderweg naar school wel nog even kletsen over gisteravond.

Afgelopen weekend was er de Peace Quilt project. Leerlingen van verschillende basisscholen uit Mostar kwamen bij onze school op bezoek om hier een tekening te maken over wat vrede voor hen betekent. Deze tekeningen worden opgestuurd naar Londen, net zoals elk ander land in de wereld dat zal doen. Alle tekeningen worden dan aan elkaar genaaid en tentoongesteld tijden de Olympische spelen in Londen 2012. De tekeningen die de kinderen maakten waren erg mooi. Sommige schilderen de Stari Most (de beroemde brug van Mostar), een duif of het peace teken. Maar ook een tekening met melk en koekjes. Daarna moesten Fanni en ik een presentatie geven over dit evenement op assembly (op de maandagochtend), wat ook erg geslaagd was! Het was erg leuk om al deze tekeningen aan het college te laten zien.
Ik besefte dat ik eigenlijk nooit het gevoel heb van weekend. De weekenden zitten zó vol met allerlei meetings en activiteiten. Maar ook met koffies en dinertjes om bij te kletsen met vrienden. En dan huiswerk… wat er eigenlijk nooit echt zo van komt.
Deze week zullen de repetities voor de Variety show beginnen. Deze show maken alle First years voor hun second years, en wordt performed op 8 april. We hebben ontzettend leuke sketches over onze second years, en over het uwcleven in het algemeen. Ook beginnen volgende week de journalistieke workshops, die alle radiocas members krijgen om beter te worden in het interviewen van mensen. Onze eerste UWCiM radio show wordt vanavond gebroadcast om 9 uur op deze site: http://radio.abrasmedia.info, luisteren dus!!
Morgenavond hebben we een hunger banquet, zaterdagaochtend The Earth Game en op zaterdagavond cultural feast! We zitten midden in de European cultural week met de Dutch day al achter de rug. Oerhollands koekhappen en spijkerpoepen, en een echte Nederlandse film Turks Fruit, waar sommige toch wel een beetje geschokt over waren.
Volgende week start ook de MUN conference, met o.a. deelnemers van andere uwc colleges. Ik ben ingedeeld in het environmental council en moet nog veel voorbereiden, met China als land.
Er moet een fleemarket georganiseerd worden, een amnesty allnighter in het vooruitzicht met een uitdaging om 24 uur niets te eten. Een artikel schrijven voor de nieuwskrant, en dan al de eerste draft voor EE (Extended Essay) waar ik nog niet eens een topic voor weet, help!
En dit allemaal met vlinders in mijn buik..

Gisteravond besefte ik weer dat ik hier ook ben om veel over mezelf te leren. Altijd heb ik wel wat moeite met kritiek gehad, die ik gisteren kreeg van mijn supervisor van refugeecamp. Het was eventjes moeilijk, en het was ook nog eens de druppel die de emmer deed overlopen na een lange vermoeiende dag. Toch merkte ik dat mijn gevoel na een tijdje snel een ommekeer maakte en er een positieve draai aan gaf. Sneller dan dat ik zoiets een half jaar geleden zou hebben ervaren. Dit gaf me een kick, een bewijs van dat ik hier inderdaad meer inzicht in mezelf krijg en dingen kan veranderen.
Ik zou dit eigenlijk meer moeten gaan voelen met schoolwerk, zeker met de examens in het vooruitzicht. IB onderwijs is pittig en ja, ik heb veel harder gewerkt dit jaar dan elk ander jaar dat ik op school zat. Toch, er zijn veel weekenden geweest waar ik niet uitgevoerd heb. Zelfs hele weken dat je niet aan je schoolwerk komt. Nu zeggen onze second years dat het iets goed is. In je eerste jaar moet je vooral genieten van alle andere dingen. Maar toch.. een beetje spannend wordt het wel.
En hoe dichterbij de examens komen, en de aanmeldingen voor universiteiten, hoe meer onzekerheid er ontstaat over wat ik wil gaan doen. Het enige waar ik al een beslissing over gemaakt heb is dat ik me niet ga aanmelden voor universiteiten in Amerika. Dit vanwege het feit dat ik graag dichtbij familie wil zijn. Iemand vroeg mij of dit wel het juiste was om te doen, aangezien ik mijn eigen leven aan het opbouwen ben. Dit heeft me erg aan het denken gezet. En ja, ik ben eigen leventje aan het opbouwen maar ik wil dit graag bij familie in de buurt doen. Daarom zijn er de universiteiten in Berlijn, Edinburough en Parijs een goede optie. En misschien wel de NYU in Abu Dhabi. Deze is dan niet zo dichtbij maar zij betalen wel al je vluchten naar huis!
Soms beangstigend het me ook wel, ik ben zeventien jaar en woon alleen in een wildvreemd land. Met zoveel mogelijkheden voor de toekomst, wat nou als al deze mogelijkheden je soms een beetje te veel worden? Soms zou ik me heel graag willen verstoppen in de hut van lakens en stoelen die ik met mijn broertjes in de speelhoek maakte. Om daar een boek te lezen, naar muziek te luisteren, mijn ogen te sluiten om even aan niets te denken. Geen verantwoordelijkheden, geen toekomst. Gewoon daar zijn.

Gelukkig zijn er dan mijn vriendinnen. Die me even lekker in die hut laten, om daarna me er weer uit te halen. Het is fantastisch om te zien hoeveel we voor elkaar zorgen en hoeveel we delen (nooit gedacht dat ik ooit zoveel eten zou delen..).
Vorige week waarschuwde ik Megan, Fanni en Eva dat als ik niet om tien uur terug zou zijn van mijn date, ze me zouden moeten komen redden. Toen ik na een geslaagde date snel naar huis rende, liep ik ze tegemoet. Gehuld in zwarte kleren, zonnebrillen en waterpistolen liepen ze als James Bond, klaar om me te redden.

En dan nu nog het laatste nieuwtje: deze zomervakantie ga ik voor vijf weken naar Ethiopie. Samen met Eva, mijn second year uit Nederland, gaan we daar vrijwilligerswerk doen in een weeshuis voor kinderen die geïnfecteerd zijn met HIV/aids. Naast dat ik vrijwilligerswerk ga doen, ga ik het land van mijn broertje bezoeken. Proeven waar hij vandaan komt, zijn land ervaren. Alle aanmeldingsformulieren gaan morgen op de post en dan kunnen we snel de vliegtickets gaan boeken. Erg spannend dus.

Nu ga ik wat huiswerk maken. Daarna een koffie met mijn tutor, een dinertje met een groepje vrienden en dan de radio show online! Hopelijk schrik ik niet al te veel van mijn eigen stem..