From the Balkans to Africa

In Nederland. In Sittard.
Met familie, vrienden en uwcvrienden op bezoek! Twee werelden die enkele daagjes bij elkaar kwamen. Genietend, op het allerhoogste level.

Fanni, Megan en Jeffrey zijn afgelopen week een aantal daagjes in Nederland op bezoek geweest. Mijn kamer was omgebouwd tot één groot bed waar we uiteindelijk toch amper in geslapen hebben. Oh en toen op mijn verjaardag kwamen ook nog Luka en Simon op bezoek, lekker aan de keukentafel. De keukentafel in Sittard! Genietend maar ook wel erg druk. Toch, ben ik nog steeds erg rusteloos. Ook nu ze allemaal weer naar huisjes zijn. Zo verlangend naar rust, toch niet kunnen slapen. Dan lig ik in bed en het enige waar ik aan kan denken is dat ik iéts moet doen. Het uwcsyndroom?
Uitslapen lukt niet meer en als ik een minuutje niet besteeds voelt het alsof ik tijd aan het verspillen bent. Hier komt langzamerhand wel wat meer rust in, zeker met filmnet op tv.

Dit weekend feesten met vrienden en dan woensdag naar Ethiopie. Ik kan niet wachten! Ik ben veel aan het googelen, veel informatie over het land in me opnemen. Foto's bekijken die pap en mam er genomen hebben en alle infopakketen nog even doornemen.
Ook nog even het visa opgehaald in Brussel. Hiervoor had ik de allervroegste trein genomen (dat betekende dat ik om vier uur 's ochtends op moest staan), om op tijd in bij de Ethiopische ambassade in Brussel te zijn. Dat had niet gehoeven omdat ik in tien minuutjes klaar was! Liever zo vroeg klaar dan dat ik daar een hele dag gezeten had natuurlijk.
Over treinen/reizen en vroeg opstaan gesproken.. een grappig verhaaltje (al denkt pap daar anders over). Fanni smsde mij dat ze om half tien aan zou komen op dusseldorf aiport. Dus pap en ik vroeg vertrekken, naar dusseldorf aiport. Eenmaal daar zagen we geen vlucht die aan zou komen uit Zadar dus ik begon me al zorgen te maken. Zeker omdat Jeffrey er bij was en nouja, Jeffrey kennende zouden er wel eens dingen mis gegaan kunnen zijn. Pap en ik naar de informatiebalie en vertellend dat we niet de goede vlucht konden zien, konden we al aan het gezicht van de vrouw zien wat er aan de hand was. Dusseldor Weeze, daar moesten we zijn! Hop, weer een uurtje in de auto. Fanni proberen te bereiken omdat ze daar nu al zou staan, zonder ons. Maar fanni, of Jeffrey, namen hun telefoon niet op. Op Dusseldorf Weeze zagen we dat de vlucht pas over een uur aan zou komen. Fanni had het verkeerde vliegveld opgegeven maar ook de departure time in plaats van de arrival time..
Dames en heren, dit zijn de futureleaders!

In Ethiopie zal ik, zover als dat gaat met de internetverbinding daar, ook blogs bij houden. Het zijn toch vijf weken dat ik in Addis Abeba zal verblijven (hopelijk ook een paar daagjes buiten Addis Abeba).
Ik kan niet wachten om te gaan, om er te zijn. Van de Balkans naar Afrika!